
Van een vol huis naar een leeg nest, deel II.
Eerder gaf ik, moeder van vier kinderen, aan dat ik sinds juli 2021, moeite heb met een leeg huis. We hebben zes slaapkamers en slechts één slaapkamer wordt nog dagelijks gebruikt.
Ik merk dat ik beren op de weg zie. Ben in de piekermodus en daar wil ik uit. Nu heb ik eindelijk de vrijheid na o.a. jarenlang wassen draaien in de weekenden, en zie ik geen toekomstbeeld. Ik weet totaal niet meer wat ik wil.
Ik sta op een kruispunt in mijn leven dat zie ik letterlijk voor me en dat voelt beangstigend, bijna deprimerend. Mijn kinderen hebben me niet meer nodig, nu kan ik sterven. Ja dat klinkt heel zwaar, maar heb ik wel eens gedacht. Ondertussen staat de tand des tijds niet stil in 2021; de conflictsituatie met mijn broer over schenkingen in april, mijn moeder die overlijdt een maand later op 13 mei op 96-jarige leeftijd. Mijn diploma holistisch coach in juni 2021 behaald na een prachtige opleiding; en dan een paar maanden later mijn laatste kuiken dat uitvliegt.
Ik realiseer me dat er veel mijlpalen zijn. Maar zeker is dat ik een nieuwe levensfase in ga en daar wil ik alles uithalen. Ik wil totaal in verbinding zijn met mezelf, me goed voelen, gezond oud worden en dankbaar zijn voor het leven.
We, mijn tweede partner en ik, hebben ondertussen eind 2021 een huurhuisje geregeld op Samos voor het hele jaar 2022. Belachelijk betaalbaar en dan kunnen we er heen als we tijd hebben & vakantie houden.Mijn partner is allang klaar voor een andere woonomgeving en ik nog niet.
Begin 2022 gaat bij mij ineens ook het roer om. Ik heb in januari een aantal gesprekken over al die risico’s als ik naar het buitenland ga. Dan op een vrijdagmiddag na mijn siësta ben ik er klaar voor. Ineens is alles anders. Ik zie alleen nog de plussen en het leven dat voor me ligt is mooi spannend en een kansrijk avontuur.
Het moment van ‘omdenken’ is zo helder; alle belemmeringen en risico’s zijn juist kansen. Dit voelt als een bevrijding, ja eindelijk vrijheid!
Ik vertel de kinderen één voor één dat we ons huis gaan verkopen. Eigenlijk hebben we er de afgelopen jaren ook best wel veel over gesproken. Ze reageren enthousiast en hebben misschien wel binnenkort een mooi vakantieadresje erbij.
Ik bruis en in datzelfde weekend gaat onze makelaar aan de slag om ons huis in Utrecht te koop te zetten. De huizenmarkt is in ons voordeel. Rigoureus ons huis verkopen, betekent ‘no way back’.
Je voelt het al aankomen een aantal weken later vieren we een afscheidsfeestje en op 31 maart 2022 vertrekken we met 80 kilo bagage naar Samos.
Ik weet nog wel dat ik op ons afscheidsfeestje hardop zeg dat ik mijn partner volg in deze keuze. Hij voelt zich zowel mentaal als fysiek veel beter in deze warme mediterrane omgeving. Ik loop misschien niet voorop in deze keuze maar ik vind wel dat het tijd word om in beweging te komen. Met hem kan ik de wereld aan. Mijn kinderen zijn ook op het feestje en zeggen ‘ach je kunt ons toch altijd bellen’. Ook heb ik in mijn achterhoofd het plan om een klein huisje te kopen in Nederland. Waarom kan ik niet op twee plekken wonen? Daarnaast realiseer ik me dat ik de kinderen zal gaan missen maar dat zit op dat moment nog merendeels alleen in mijn hoofd. Ik wil het gaan ervaren en ga ervoor.
Of wil ik met een schone lei beginnen en alle ellende van me afschudden? Vlucht ik weg voor Nederland met alle nare herinneringen van de afgelopen jaren. Dat is een interessante vraag die alleen ik kan beantwoorden. Ik weet diep van binnen dat de keuze in 2022 de juiste is, maar de ellende van me afschudden en de ellende die komen gaat, nee dat werkt niet op die manier.
Uiteraard krijgt mijn blog een vervolg, het jaar 2023 werd een nachtmerrie.
Het is fijn om terug te blikken naar ons vertrek van een aantal jaren geleden. Ik realiseer me nu pas dat mijn keuze bestaat uit meerdere componenten; een mozaïek van allemaal kleurrijke steentjes. De basis van een keuze maak je met je hart, de vorm van dit mozaïek. Ik raak Nederland wel een beetje kwijt en mijn kinderen?
Die lopen als een rode draad door de verhalen heen, ze zitten verweven in mijn leven en in mijn hart.
Comments