Wat betekent vriendschap. Hoe komt het dat vriendschap met die andere persoon tijdelijk kan zijn of dat je bij een woordenwisseling elkaars vriend niet meer wilt zijn. Of dat je zo angstvallig vrienden wilt behouden, maar eigenlijk jezelf niet meer kunt zijn. Dat bijvoorbeeld de balans weg is in het geven en nemen? Zou het goed zijn om als je iemand leert kennen juist een keer te spreken over vriendschap en wat dit voor jou betekent. En de ander te vragen wat het voor hem of haar betekent? Of laat je het gewoon gebeuren en zijn woorden overbodig? Er zijn vele vormen van vriendschap dus ik beperk me nu tot de volgende omschrijving die ik gegoogeld heb: vriendschap is een nauwe relatie of verhouding tussen twee mensen of meerdere mensen. Het belangrijkste waarop een vriendschap is gebaseerd is vertrouwen en onvoorwaardelijk. Ik weet niet zeker of ik daar goed mee omga; ik bedoel dat onvoorwaardelijke en bedenk me het volgende.
Jazeker ze was een hele goede vriendin van mij. We waren elkaars tegenpolen, maar kenden elkaar intussen al meer dan 33 jaren. We waren ooit vrijgezellen, gingen samen tennissen, lol maken, we trouwden, kregen kinderen en bleven ondertussen met elkaar in contact. Hoe mooi is dat om samen terug te blikken, herinneringen op te halen en het leven met elkaar te bespreken.
En na al die 33 jaren vriendschap werd de vriendschap geschrapt. Er lag een brief op de deurmat. Mijn vriendin verbrak de relatie die was doodgebloed. Ze vond dat ze te weinig van me hoorde ook omdat ze gezondheidsproblemen had. Ik realiseerde me een aantal zaken. Ik wist dat ze weer een afspraak had gehad in het ziekenhuis en inderdaad ik had haar niet gebeld. Die week vierde mijn moeder haar 89ste verjaardag bij mij thuis en ze viel met haar rollator over een kleedje. Ik was enorm geschrokken hoe kwetsbaar mijn moeder was. En hoe stoer ze zich hield bij de Eerste Hulp toen de arts haar hand hechtte die was opengescheurd. Ze kreeg na een dag ook nog een infectie aan haar hand. En ik realiseerde me terwijl ik de brief telkens weer herlas, dat ik met mijn rug tegen de muur stond. Niets was meer bespreekbaar, het was een éénzijdige beslissing.
Ik heb mijn vriendin een paar dagen later gebeld toen ik rustig was en ging er vanuit dat we in gesprek zouden gaan over wat er mis was gegaan en waar. Zij was echt niet in orde wat betreft haar gezondheid en ik stond daar open voor. Ze was blij dat ik belde maar ze had het wel gemeend. De vriendschap was over. Ze zat ook nog met het feit dat we jaren geleden een keer flinke ruzie hadden gehad. En toen ik aangaf dat ik veel aan haar dacht, antwoordde ze ‘hoe kan ik weten dat je regelmatig aan me denkt’. Ik raakte op dat moment in de war en voelde me uit het veld geslagen. Ook ik gaf het op. Nu zijn we weer 11 jaar verder en ik realiseer me terwijl ik mijn verhaal schrijf dat we beiden een kans hebben laten liggen. Er is geen enkele reden om alsnog die kans te pakken. Vriendschap op basis van vertrouwen en onvoorwaardelijk dan betekent dit dat we nog steeds vriendinnen zijn. Ik mis haar, denk aan haar en vraag me af hoe het met haar gaat. Ik droom over haar en dan zitten we heerlijk aan tafel bij te kletsen. Ik pak mijn kans voordat het te laat is. Ook al zou zij aangeven dat ze niets meer van me wil. Ja ik stel me kwetsbaar op én ik heb niets te verliezen.
Ieder mens heeft vriendschap nodig in zijn leven om sociale verbinding te maken, zich goed te voelen, lief en leed met elkaar te delen. Je leeft zelfs langer omdat je je simpel gelukkiger voelt.
Zegt het voort!
Comments