In april dit jaar volg ik een vierdaagse opleiding systemisch werken met familieopstellingen. We staan met een groep van tien mensen met onze begeleidster en mogen om de beurt onze huidige pijn en/of verdriet gaan verwerken in het veld. Terug naar ons gevoel en onze intuïtie, zonder woorden die zijn overbodig. Dan besluit iemand om mij aan te wijzen om zijn pijn te voelen en ermee aan de slag te gaan. Ik knik ja en weet dat dit zou gaan gebeuren.
Dan sta ik in het veld en ben het middelpunt van die ander, die pijn voelt. Met mensen om me heen die ik totaal niet ken maar zodra we in het veld staan, is het goed. We zien elkaar, onze ogen spreken, woorden zijn inderdaad overbodig. We bewegen in en door het veld, maken soms geluid en geven zo aan hoe we ons voelen; en op die manier delen we met elkaar.
Wat er dan gebeurt, is heel groots, niet te vatten met mijn ratio. Er komen beelden en kleuren in mijn hoofd en een rauwe pijn doorklieft dwars door me heen naar mijn buik. Dit is niet aards, dit komt van bovenaf. Het lijkt op een bliksemflits, het gebeurt zo snel. Ik sta stil en word vanzelf het centrum van alle pijn; ik reik naar boven met mijn handen naar de hemel gericht; ik kreun, tranen lopen over mijn wangen, ik voel me misselijk en lijd. Dit is pure pijn. Tijd bestaat niet, ik voel en geef me eraan over. Dan word ik van achter eerst voorzichtig vast gehouden en mag ik leunen. Daarna voel ik de lichaamswarmte van die ander, armen sterker om me heen; en dat geeft me zoveel rust. Ik mag leunen, ik ben niet alleen. Wij in het veld zijn hier allemaal bij betrokken. Na afloop zijn we onder de indruk. We praten er niet over en gaan na een pauze weer verder aan de slag in het veld.
Dit was een persoonlijke ervaring van mijzelf die ik hier blootgeef. Ik was zo enorm onder de indruk. Mijn eerste gedachte was dat ik nog nooit zo intens ‘geleefd heb'. Ik vond dat best wel vreemd en ging weer eens de discussie met mezelf aan. Stella je bedoelt ‘nog nooit zo intens gevoeld hebt’. Eigenlijk doet het er niet toe.
Het veld spreekt en het is een gezamenlijke reis naar ons gevoel en waar we vandaan komen. Er zijn geen beperkingen, we staan open voor krachten die we niet kunnen zien, horen, aanraken, ruiken……
Wat is het veld zul je me vragen. Volgens Wikipedia wordt het alwetend veld gezien als een krachtig en universeel veld van energie en informatie, dat alles en iedereen omvat.
Als je echt interesse hebt in familieopstellingen, ga dan bij de echte professionals ten rade wat systemisch werken inhoudt. Door deze blog te schrijven, me kwetsbaar op te stellen, geniet ik na van de herinneringen die ik heb. De nieuwe dimensie die ik ervaren heb, die mij rijker maakt en die ik in het hier en nu meeneem. Dus stap in het veld en ga het zelf ervaren!
Comments